Πρόκειται για έναν απότομο κωνικού σχήματος βράχο ύψους 277 μέτρων (ο ψηλότερος της Αθήνας). Ο λόφος βρίσκεται Βορειοανατολικά της Ακροπόλεως. Στην κορυφή του Λυκαβηττού βρίσκεται η εκκλησία του Αι Γιώργη (που παλαιότερα είχε δώσει την ονομασία σε όλο τον λόφο), ενώ στην δυτική πλαγιά βρίσκεται το εκκλησάκι των Αγίων Ισιδώρων, που αποτελεί και ενορία, το οποίο κυριολεκτικά  έχει κτιστεί  μέσα στον βράχο.

Ο Λόφος ξεχωρίζει για την υπέροχη θέα του. Ο επισκέπτης έχει τη δυνατότητα να δει από εκεί όλη την έκταση από το κέντρο της πόλης και την Ακρόπολη μέχρι τον Πειραιά, ενώ όταν ο καιρός είναι καλός και δεν υπάρχει νέφος ή ομίχλη μπορεί να αγναντέψει ακόμα και το Σαρωνικό κόλπο.

Πολυάριθμοι επισκέπτες (Έλληνες και Ξένοι) ανεβαίνουν καθημερινά στον Λυκαβηττό, για να απολαύσουν τη θέα της πόλης, και να ζήσουν στιγμές χαλάρωσης σε αυτήν την μικρή όαση που βρίσκεται μέσα στο κέντρο της Αθήνας, και ο αριθμός τους αυξάνεται εντυπωσιακά τη θερινή περίοδο, όταν λειτουργεί το ανοιχτό θέατρο.

Ασφαλτοστρωμένοι περιφερειακοί δρόμοι οδηγούν στο θερινό θέατρο και επιτρέπουν την ανάβαση των οχημάτων έως το υπαίθριο παρκινγκ, έξω από το θέατρο Λυκαβηττού, ενώ στη νότια πλευρά του λόφου το τελεφερίκ διευκολύνει την πρόσβαση στην κορυφή.

Ο λόφος παλαιότερα ήταν γυμνός από δέντρα και η σημερινή διαμόρφωσή του οφείλεται σε έργα ανάπλασης υπό την μελέτη  του Γερμανού αρχιτέκτονα, ζωγράφου, ερευνητή και λάτρη της αρχαιότητας Έρνεστ Τσίλλερ που ξεκίνησε το 1865 και τέλειωσε εν όψει των Ολυμπιακών Αγώνων του 1896. Καλύπτεται κατά κύριο λόγο από πυκνές δενδροσυστάδες  (χαρακτηριστικό της δημιουργηθείσας γερμανικής κηπευτικής παράδοσης) από βελανοειδή, όπως πεύκα και θαμνώδη όπως πικροδάφνες, δεντρολίβανα και μυρτιές, αλλά συναντώνται και άλλα είδη, όπως ελιές, ευκάλυπτοι, κυπαρίσσια και χαρουπιές. Αξίζει να σημειωθεί ότι στον λόφο ζουν διάφορα είδη μικρών ζώων, όπως νυχτερίδες, χελώνες ξηράς, κουκουβάγιες, σπουργίτια, κοτσύφια κ.ά.